Prema dokumentima iz 2003. godine, koje je objavio "Vikilis", SAD su godinama bile zaintersovane da im Hrvatska omogući transfer ruskog raketnog sistema "S-300", što se kasnije i dogodilo.
Nabavljen 1995. godine, ovaj sistem nikada nije bio operativan. Četiri kontejnera sa projektilima prvi put su bili prikazani na vojnoj paradi u Zagrebu, nekoliko meseci pre akcije "Oluja", u toku koje je proterano srpsko stanovništvo.
U dokumentu koji je u novembru 2003. sastavio tadašnji američki ambasador u Hrvatskoj Ralf Frank za ministra obrane Donalda Rumsfelda vidi se da su SAD bile veoma zainteresoavne da im hrvatsko Ministarstvo obrane prebaci taj sistem.
Godinama u hrvatskoj javnosti spekulisalo se šta se zapravo dogodilo s tim oružanim sistemom, a deo tajne beleške koja je dospela na "Vikiliks" prvi je pisani trag o jakoj američkoj želji da se, preko Hrvatske, dokopa vredne ruske raketne tehnologije.
SAD tvrde da su čak dva bivša hrvatska ministra obrane obećala transfer nekompletnog sistema Vladi u Vašingtonu. Ambasador je sa žaljenjem konstatovao da niko od njih "nije isporučio, nekompletni, ali ipak vrlo poželjni raketni sistem".
Tadašnji ministar odbrane Željka Antunović, tvrdi Frank, vrlo je usko sarađivala sa američkim vojnim izaslanikom u Zagrebu - da bi Vašington dobio ruski sistem, ali je ostala bez političke podrške za takav ustupak.
Američki ambasador otkriva i zašto su Sjedinjene Države tako zainteresovane za "S-300": "Delovi tog sistema namenjeni su ratnoj avijaciji SAD za testiranje i ocenjivanje nove generacije borbenih aviona".
Ministar Donald Ramsfeld obavešten je da je sistem "zarobljen" u sudskoj parnici između Vlade Hrvastke i trgovca oružjem Zvonka Zubaka. Na kraju dokumenta stoji da je osoblje Stejt departmenta, kancelarije ministra odbrane i ratne avijacije SAD aktivno uključeno u pribavljanje ruskog sistema iz Hrvatske.
To se se, prema tvrdnjama Zvonka Zubaka, koji od Hrvatske za taj sistem još traži 200 miliona dolara, dogodilo 2004. godine. On je na Opštinskom sudu pod zakletvom izjavio da je deo ili celi sistem izvezen iz Hrvatske 2004. godine.
To je 2008. godine potvrdilo i Ministarstvo obrane. Portparol Ministartva tada je rekao da je "S-300" u vlasništvu Hrvatske, ali ne može odgovoriti da li je u Hrvatskoj ili inostranstvu.
Ruski sitem je, prema neslužbenim informacijama, 2004. godine utovaren na brod u Rijeci i odvezen u SAD, a sve u organizaciji tadašnjeg šefa Vojno-bezbjednosne agencije generala Gordana Čačića.
Protivvazdušni sistem "S-300 PMU" spada u strateško naoružanje koje služi za obranu od krstarećih raketa, balističkih projektila i aviona na velikim visinama. Za Hrvatsku je to naoružanje praktički neupotrebljivo, ali je 1995. poslužilo u propagadnom ratu protiv Srba.
Prema tvrdnjama tadašnjeg ministra spoljnih poslova Mate Granića, sistem je stigao iz Ukrajine.
Posle prve isporuke Hrvatska je trebalo da plati 200 miliona dolara za sistem. Iako novac nije uplaćen, do kraja 1997. godine isporučeno je 80 odsto vrednosti sistema, a ostatak je trebalo da bude isporučen posle uplate ukupnog iznosa.
(Srna)
U dokumentu koji je u novembru 2003. sastavio tadašnji američki ambasador u Hrvatskoj Ralf Frank za ministra obrane Donalda Rumsfelda vidi se da su SAD bile veoma zainteresoavne da im hrvatsko Ministarstvo obrane prebaci taj sistem.
Godinama u hrvatskoj javnosti spekulisalo se šta se zapravo dogodilo s tim oružanim sistemom, a deo tajne beleške koja je dospela na "Vikiliks" prvi je pisani trag o jakoj američkoj želji da se, preko Hrvatske, dokopa vredne ruske raketne tehnologije.
SAD tvrde da su čak dva bivša hrvatska ministra obrane obećala transfer nekompletnog sistema Vladi u Vašingtonu. Ambasador je sa žaljenjem konstatovao da niko od njih "nije isporučio, nekompletni, ali ipak vrlo poželjni raketni sistem".
Tadašnji ministar odbrane Željka Antunović, tvrdi Frank, vrlo je usko sarađivala sa američkim vojnim izaslanikom u Zagrebu - da bi Vašington dobio ruski sistem, ali je ostala bez političke podrške za takav ustupak.
Američki ambasador otkriva i zašto su Sjedinjene Države tako zainteresovane za "S-300": "Delovi tog sistema namenjeni su ratnoj avijaciji SAD za testiranje i ocenjivanje nove generacije borbenih aviona".
Ministar Donald Ramsfeld obavešten je da je sistem "zarobljen" u sudskoj parnici između Vlade Hrvastke i trgovca oružjem Zvonka Zubaka. Na kraju dokumenta stoji da je osoblje Stejt departmenta, kancelarije ministra odbrane i ratne avijacije SAD aktivno uključeno u pribavljanje ruskog sistema iz Hrvatske.
To se se, prema tvrdnjama Zvonka Zubaka, koji od Hrvatske za taj sistem još traži 200 miliona dolara, dogodilo 2004. godine. On je na Opštinskom sudu pod zakletvom izjavio da je deo ili celi sistem izvezen iz Hrvatske 2004. godine.
To je 2008. godine potvrdilo i Ministarstvo obrane. Portparol Ministartva tada je rekao da je "S-300" u vlasništvu Hrvatske, ali ne može odgovoriti da li je u Hrvatskoj ili inostranstvu.
Ruski sitem je, prema neslužbenim informacijama, 2004. godine utovaren na brod u Rijeci i odvezen u SAD, a sve u organizaciji tadašnjeg šefa Vojno-bezbjednosne agencije generala Gordana Čačića.
Protivvazdušni sistem "S-300 PMU" spada u strateško naoružanje koje služi za obranu od krstarećih raketa, balističkih projektila i aviona na velikim visinama. Za Hrvatsku je to naoružanje praktički neupotrebljivo, ali je 1995. poslužilo u propagadnom ratu protiv Srba.
Prema tvrdnjama tadašnjeg ministra spoljnih poslova Mate Granića, sistem je stigao iz Ukrajine.
Posle prve isporuke Hrvatska je trebalo da plati 200 miliona dolara za sistem. Iako novac nije uplaćen, do kraja 1997. godine isporučeno je 80 odsto vrednosti sistema, a ostatak je trebalo da bude isporučen posle uplate ukupnog iznosa.
(Srna)
