Princ Aleksandar Karađorđorđević, sin jedinac kralja Petra II i kraljice Aleksandre, koji danas proslavlja 66. rođendan, dobio je pre tačno deset godina pravo da se useli u dom svojih predaka - Beli dvor na Dedinju.
Kralj Petar II napustio je Srbiju u Drugom svetskom ratu, otišao u Englesku, gde je Aleksandar rođen u apartmanu 212 londonskog hotela "Kleridzžz", koji je za tu priliku proglašen jugoslovenskom teritorijom.
Princ, međutim, Jugoslaviju nije video sve do 1991, a 2001. godine rešio je da se definitivno vrati u otadžbinu, nakon što je vlada Savezne Republike Jugoslavije ukinula Ukaz iz 1947, kojim je njegovoj porodici oduzeto državljanstvo i imovina.
Tačno na prinčev 56. rođendan njegova porodica dobila je na korišćenje Beli dvor, odakle je knez Pavle Karđorđević pobegao u Englesku 6. aprila 1941, ponevši sa sobom samo lične stvari, da bi se po završetku rata u tu rezidenciju uselio doživotni predsednik SFRJ Josip Broz Tito.
Nakon što su Karađorđevići napustili otadžbinu, Beli dvor prva je posetila princeza Jelisaveta Karadorđević u jesen 1989. godine.
U sklopu dvorskog kompleksa na Dedinju je i Stari dvor, dom kralja Aleksandra I Karađorđevića, na površini od 4.500 kvadratnih metara, koji je takođe od 2001. godine otvoren za njegove potomke.
Stari dvor je u toku Drugog svetskog rata pretrpeo velika ostećenja i saniranje je završeno 1953. godine.
Prvi gost koji je odseo u njemu bio je car Etiopije Hajle Selasije, a nekoliko godina kasnije u tom zdanju boravila je i kraljica Elizabeta, inače kuma princa Aleksandra.
Dvorski kompleks na Dedinju, u Ulici kneza Aleksandra Karađorđevića, Vlada Srbije proglasila je u martu 2010. godine spomenikom kulture.
Spomenik kulture čine arhitektonski objekti dvorskog kompleksa - Slamnata kuća, Kraljev dvor sa objektom dvorske kuhinje, Kapela Svetog Andreja, zgrade dvorskog ekonomata, dvorske straže, dvorske žandarmerije i Beli dvor sa objektima i mobilijarom - Beli paviljon, Koncertna terasa i Bazen - vodeno ogledalo.
U sastavu spomenika kulture su i dvorski mobilijar i zbirke umetničkih dela - evropskog slikarstva, jugoslovenskih umetnika, jugoslovenske skulpture, kolekcije tepiha i tapiserija, predmeta od srebra, porcelana i stakla, nameštaja i biblioteka.
Dvorsku biblioteku čini 35.000 naslova od kojih najstarije knjige potiču iz 16. veka, a bogatu dvorsku kolekciju tepiha više od 250 primeraka.
Najznačajniji deo zbirke jugoslovenskih umetnika čine radovi Petra Lubarde, Gabrijela Stupice, Nedeljka Gvozdenovića, Mila Milunovića, Francea Slane, Ljubice Sokić, Miće Popovića i Aleksandra Kumrića sa kraja pete decenije 20. veka.
Dvorski kompleks je, na osnovu zakona usvojenog u aprilu ove godine, definisan kao vlasništvo države, ali je ustupljen na dugoročno korišćenje Karđorđevićima i to bez naknade.
U Sloveniji Karđorđevići nisu prošli kao u Srbiji, pošto je Okružni sud u Kranju odbacio zahtev princa Aleksandra za vraćanje dela poseda Brdo kod Kranja, koji je njegov otac kupio pre Drugog svetskog rata i koje se sada nalazi u vlasništvu slovenačke države.
Prema zakonu iz 1991. o povraćaju imovine koja je nacionalizovana posle Drugog svetskog rata, Karađorđevići nemaju pravo da im bivše vlasništvo u Sloveniji bude vraćeno.
(Tanjug)
Princ, međutim, Jugoslaviju nije video sve do 1991, a 2001. godine rešio je da se definitivno vrati u otadžbinu, nakon što je vlada Savezne Republike Jugoslavije ukinula Ukaz iz 1947, kojim je njegovoj porodici oduzeto državljanstvo i imovina.
Tačno na prinčev 56. rođendan njegova porodica dobila je na korišćenje Beli dvor, odakle je knez Pavle Karđorđević pobegao u Englesku 6. aprila 1941, ponevši sa sobom samo lične stvari, da bi se po završetku rata u tu rezidenciju uselio doživotni predsednik SFRJ Josip Broz Tito.
Nakon što su Karađorđevići napustili otadžbinu, Beli dvor prva je posetila princeza Jelisaveta Karadorđević u jesen 1989. godine.
U sklopu dvorskog kompleksa na Dedinju je i Stari dvor, dom kralja Aleksandra I Karađorđevića, na površini od 4.500 kvadratnih metara, koji je takođe od 2001. godine otvoren za njegove potomke.
Stari dvor je u toku Drugog svetskog rata pretrpeo velika ostećenja i saniranje je završeno 1953. godine.
Prvi gost koji je odseo u njemu bio je car Etiopije Hajle Selasije, a nekoliko godina kasnije u tom zdanju boravila je i kraljica Elizabeta, inače kuma princa Aleksandra.
Dvorski kompleks na Dedinju, u Ulici kneza Aleksandra Karađorđevića, Vlada Srbije proglasila je u martu 2010. godine spomenikom kulture.
Spomenik kulture čine arhitektonski objekti dvorskog kompleksa - Slamnata kuća, Kraljev dvor sa objektom dvorske kuhinje, Kapela Svetog Andreja, zgrade dvorskog ekonomata, dvorske straže, dvorske žandarmerije i Beli dvor sa objektima i mobilijarom - Beli paviljon, Koncertna terasa i Bazen - vodeno ogledalo.
U sastavu spomenika kulture su i dvorski mobilijar i zbirke umetničkih dela - evropskog slikarstva, jugoslovenskih umetnika, jugoslovenske skulpture, kolekcije tepiha i tapiserija, predmeta od srebra, porcelana i stakla, nameštaja i biblioteka.
Dvorsku biblioteku čini 35.000 naslova od kojih najstarije knjige potiču iz 16. veka, a bogatu dvorsku kolekciju tepiha više od 250 primeraka.
Najznačajniji deo zbirke jugoslovenskih umetnika čine radovi Petra Lubarde, Gabrijela Stupice, Nedeljka Gvozdenovića, Mila Milunovića, Francea Slane, Ljubice Sokić, Miće Popovića i Aleksandra Kumrića sa kraja pete decenije 20. veka.
Dvorski kompleks je, na osnovu zakona usvojenog u aprilu ove godine, definisan kao vlasništvo države, ali je ustupljen na dugoročno korišćenje Karđorđevićima i to bez naknade.
U Sloveniji Karđorđevići nisu prošli kao u Srbiji, pošto je Okružni sud u Kranju odbacio zahtev princa Aleksandra za vraćanje dela poseda Brdo kod Kranja, koji je njegov otac kupio pre Drugog svetskog rata i koje se sada nalazi u vlasništvu slovenačke države.
Prema zakonu iz 1991. o povraćaju imovine koja je nacionalizovana posle Drugog svetskog rata, Karađorđevići nemaju pravo da im bivše vlasništvo u Sloveniji bude vraćeno.
(Tanjug)
