U Beogradu je, u noći 26. na 27. jun, preminuo akademik Miloš Blagojević, profesor Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu, srpski istoričar koji je ostavio dubok trag u istoriji srpske kulture.
Blagojević je rođen u Miletićevu, nedaleko od Plandišta, Banat, oktobra 1930.
Po okončanju gimnazije u Vršcu, školovanje je nastavio na Vojno pomorskoj akademiji u Splitu, koju je završio 1951.
Iz političkih razloga nastavak vojne karijere mu je onemogućen pa se posvetio studijama istorije na Filozofskom fakultetu u Beogradu.
Diplomirao je 1960. da bi potom dve godine radio u osnovnoj školi u rodnom Miletićevu.
Godine 1962. postao je asistent Istorijskog instituta SANU, gde će ostati narednih deset godina.
Kao istraživač, najviše se bavio privrednom istorijom srednjovekovne Srbije, držao je katedru za Istorijsku geografiju, a autor je i više sinteza na temu srenjovekovne istorije Srba.
Magistrirao je radom ''Planine i pašnjaci u srednjovekovnoj Srbiji'' 1966. a doktorirao tezom ''Zemljoradnja u srednjovekovnoj Srbiji'' 1970. godine.
Na Filozofskom fakultetu, na katedri za Istorijsku geografiju, radio je od 1972.do 1996.
Član Srpske akademije nauka i umetnosti postao je 2000.
Znatan deo njegovih naučnih interesovanja bio je okrenut privrednoj istoriji, ali se bavio i klasičnom društvenom istorijom, agrarnim odnosima, sistemom obaveza i dažbina različitih društvenih slojeva, sistemom mernih jedinica srednjovekovne Srbije.
Ogledao se i na području diplomatike. Učestvovao je u izradi većih sinteza, poput ''Istorije srpskog naroda'' u izdanju Srpske književne zadruge.
U poslednjem periodu više je bio okrenut državno pravnoj ideologiji srednjovekovne Srbije.
Široj javnosti najpoznatiji je po delima ''Srbija u doba Nemanjića'', i ''Srpski narod i srpske zemlje u srednjem veku''.
Miloš Blagojević bio je predan, studiozan, minuciozan, istraživač, tih i posvećen, neupadljiv čovek, ali je ostavio dela velike važnosti za kulturu i istoriju Srba.
Po sopstvenoj želji, sahranjen je u najužem krugu.
(Tanjug)
Po okončanju gimnazije u Vršcu, školovanje je nastavio na Vojno pomorskoj akademiji u Splitu, koju je završio 1951.
Iz političkih razloga nastavak vojne karijere mu je onemogućen pa se posvetio studijama istorije na Filozofskom fakultetu u Beogradu.
Diplomirao je 1960. da bi potom dve godine radio u osnovnoj školi u rodnom Miletićevu.
Godine 1962. postao je asistent Istorijskog instituta SANU, gde će ostati narednih deset godina.
Kao istraživač, najviše se bavio privrednom istorijom srednjovekovne Srbije, držao je katedru za Istorijsku geografiju, a autor je i više sinteza na temu srenjovekovne istorije Srba.
Magistrirao je radom ''Planine i pašnjaci u srednjovekovnoj Srbiji'' 1966. a doktorirao tezom ''Zemljoradnja u srednjovekovnoj Srbiji'' 1970. godine.
Na Filozofskom fakultetu, na katedri za Istorijsku geografiju, radio je od 1972.do 1996.
Član Srpske akademije nauka i umetnosti postao je 2000.
Znatan deo njegovih naučnih interesovanja bio je okrenut privrednoj istoriji, ali se bavio i klasičnom društvenom istorijom, agrarnim odnosima, sistemom obaveza i dažbina različitih društvenih slojeva, sistemom mernih jedinica srednjovekovne Srbije.
Ogledao se i na području diplomatike. Učestvovao je u izradi većih sinteza, poput ''Istorije srpskog naroda'' u izdanju Srpske književne zadruge.
U poslednjem periodu više je bio okrenut državno pravnoj ideologiji srednjovekovne Srbije.
Široj javnosti najpoznatiji je po delima ''Srbija u doba Nemanjića'', i ''Srpski narod i srpske zemlje u srednjem veku''.
Miloš Blagojević bio je predan, studiozan, minuciozan, istraživač, tih i posvećen, neupadljiv čovek, ali je ostavio dela velike važnosti za kulturu i istoriju Srba.
Po sopstvenoj želji, sahranjen je u najužem krugu.
(Tanjug)
