Bivši komandant "crvenih beretki" Milorad Ulemek osudjen je u sredu pred Specijalnim sudom u Beogradu na 40 godina zatvora za organizovanje ubistva premijera Zorana Djindjića.
Bivši komandant "crvenih beretki" Milorad Ulemek osudjen je u sredu pred Specijalnim sudom u Beogradu na 40 godina zatvora za organizovanje ubistva premijera Zorana Djindjića.
Kao neposredni izvršilac ubistva na 40 godina zatvora osudjen je i bivši zamenik komandanta "crvenih beretki" Zvezdan Jovanović.
Svi optuženi su oglašeni krivim za ubistvo predstavnika najviših državnih organa vlasti i pokusaj ubistva Milana Veruovića, koji je ranjen u atentatu.
Na po 35 godina zatvora osudjeni su pripadnici zemunskog kriminalnog Aleksandar Simović, Vladimir Milisavljević Budala, Ninoslav Konstantinović i Sretko Kalinić, dok su pripadnici klana Dušan Krsmanović, Miloš Simović i Milan Jurišić osudjeni na po 30 godina zatvora.
Pripadnik JSO Željko Tojaga i bivši radnik BIA Branislav Bezarević dobili su po 30 godina zatvora, dok je bivši pripadnik JSO Saša Pejaković osudjen na osam godina zatvora.
Premijer Srbije Zoran Djindjić ubijen je 12. marta 2003. godine u dvorištu zgrade Vlade Srbije. Atentat su organizovali i izveli pripadnici zemunskog kriminalnog klana i pripadnici Jedinice za specijalne operacije MUP-a Srbije.
Izricanju presude na balkonu su prisustvovali predsednik Srbije Boris Tadić, kao i nekoliko ministara iz Djindjićeve vlade i sadašnjih ministara iz redova DS-a.
Ispred zgrade specijalnog suda okupljeni su aktivisti podmladaka DS-a,
G17 plus, LDP-a i nekoliko nevladinih organizacija i studentskih organizacija.
Oni su dovikivali "ua, ua" članoviam porodica osudjenih kada su napustili zgradu suda.
Iako su članovi obezbedjenja jutros najavili da u zgradu neće puštati nikoga sa bilo kakvom aplikacijom na majici, iz zgrade je izašao i jedan mladić sa ružom na crnoj majici, simbolom JSO.
Njemu su okupljeni vikali "Ubice, ubice", na šta je on uzvratio psovkama. Većih incidenata nije bilo.
Ispred zgrade je oko 12.20 prošao automobil iz koga je neko pokazao majicu sa drugim simbolom JSO - vukom sa razjapljenim čeljustima.
Ulemek je nepravosnažno osudjen u još dva procesa - na 40 godina u drugostepenom procesu za ubistvo Ivana Stambolića i pokušaj ubistva Vuka Draškovića, kao i na 15 godina za ubistvo četvorice funkcionera SPO na Ibarskoj magistrali.
Ispred Specijalnog suda omladina Demorkatske stranke (DS) sprovela je istovremeno akciju "I 40 godina je malo".
Okupljeni su blokirali saobraćaj dolazeći ka sudu Ustaničkom ulicom iz pravca Voždovca.
Učesnici akcije, njih par stotina, nosili su zastave DS-a i transanparent "I 40 godina je malo".
Predstavnica omladine DS-a Anja Zlatarov rekla je novinarima da je Demokratska omladina tri godine ćutala dok je trajao proces za ubistvo jer nije htela da utiče na sud i nije htela da pravi farsu od sudjenja, ali da su danas došli ispred suda, kako bi poručili da je i 40 godina zatvora malo za ubistvo prvog demokratskog premijera zemlje.
Aktivisti LDP-a ispred suda delili su letke sa natpisom "Nije gotovo! - Za ubistvo 12. marta su odgovorni oni, a za istinu o 12. martu smo odgovorni mi".
Presuda optuženima za ubistvo premijera Srbije Zorana Djindjića izrečena je posle tri i po godine sudjenja.
Za ubistvo premijera Djindjića 12. marta 2003. optuženi su pripadnici zemunskog kriminalnog klana i rasformirane Jedinice za specijalne operacije MUP-a Srbije.
Organizator ubistva je, prema optužnici, bivši komandant "crvenih beretki" Milorad Ulemek Legija, a neposredni izvršilac je bio njegov zamenik Zvezdan Jovanović.
Tokom sudjenja, predali su se ili su uhapšeni Milorad Ulemek, Dejan Milenković i Aleksandar Simović.
Ulemek se beogradskoj policiji predao 2. maja 2004. godine, dok je Milenković sredinom jula iste godine uhapšen u Solunu, a Simović 25. novembra 2006. godine na Novom Beogradu.
U bekstvu se i dalje nalaze Miloš Simović, Konstantinović, Jurišić, Milisavljević i Kalinić.
Proces za ubistvo premijera Srbije je prvo sudjenje na kome su se pojavili svedoci saradnici. Ljubiša Buha Čume, Dejan Milenković Bagzi, Miladin Suvajdžić - Djura mutavi i Zoran Vukojević detaljno su na sudu opisali zločine zemunskog klana.
Vukojević je kasnije otet, zverski mučen i ubijen u Beogradu 3. juna 2006. godine. Za njegovu otmicu se sumnjiče odbegli pripadnici zemunskog klana.
Tokom sudjenja proces su napustili predsedavajući sudija Marko Kljajević i zamenici specijalnog tužioca Milan Radovanović i Nebojša Maraš.
Kljajević je podneo ostavku na sudijsku funkciju u septembru 2006. godine, pošto je nekoliko meseci ranije zbog sumnji da je jedan od vodja "stečajne mafije" uhapšen njegov brat Goran Kljajević.
Zamenik tužioca Milan Radovanović uhapšen je u septembru 2005. godine pod optužbom da je pripadnicima kriminalne grupe Zorana Jotića Jotke odao službenu tajnu da su na merama prisluškivanja.
Nakon toga je proces napustio i drugi zamenik specijalnog tužioca Nebojša Maraš, a predmet je preuzeo Jovan Prijić.
Sudjenje za ubistvo premijera Srbije počelo je 23. decembra 2003. godine, a presuda će biti izrečena tačno tri godine i pet meseci od početka sudjenja.
Godine 1992. godine stupio je u tadašnju Srpsku dobrovoljačku gardu, kojom je komandovao ubijeni Željko Ražnjatović Arkan, a posle toga angažovala ga je Služba državne bezbednosti, u vreme kada se na njenom čelu nalazio Jovica Stanišić.
Na čelu novoformirane JSO tada se nalazio Franko Simatović Frenki, ali je operativni komandant zapravo bio Legija, koji ga je potom i zamenio na toj funkciji.
Za vreme Legijinog komandovanja, Jedinica je bila angažovana i na Kosovu i Metohiji 1998. i 1999. godine, boreći se protiv "Oslobodilačke vojske Kosova".
Posle 5. oktobra, pripadnici JSO su učestvovali u upadu u rezidenciju i hapšenju Slobodana Miloševića. Ulemek, koji je jedno vreme nosio prezime Luković, posle serije incidenata u Kuli i Beogradu, podneo je ostakvu na mestu komandanta JSO.
Ulemek je do sada osudjen na 15 godina zatvora za zločin na Ibarskoj magistrali 1999. godine, kada su poginula četvorica funkcionera SPO, a za umešanost u ubistvo Ivana Stambolića i pokušaj ubistva Vuka Draškovića u Budvi na 40 godina zatvora.
Nekadašnji pomoćnik komandata JSO Zvezdan Jovanović, koji je osudjen da je ubio premijera i teško ranio Djindjićevog šefa obezbedjenja Milana Veruovića, rodjen je 19. jula 1965. godine u Peći, gde, a polovinom sedamdesetih godina s roditeljima se preselio u Čačak.
Stalno je saradjivao s Legijom, a polovinom devedesetih godina angažovan je na Kosovu, kao iskusni pripadnik Specijalne antiterorističke jedinice MUP-a Srbije. Uhapšen je u akciji "Sablja" krajem marta 2003. godine.
Osudjenim članovima "zemunskog klana" Aleksandru Simoviću, Dušanu Krsmanoviću i Ninoslavu Konstantinoviću, kao maloletnicima sud je svojevremeno izrekao meru pojačanog roditeljskog nadzora.
Vladimir Milisavljević i Sretko Kalinić nisu osudjivani, a Milan Jurišić je u Kučevu bio osudjen uslovno na tri meseca zatvora zbog kradje.
Biviši pripadnici JSO Željko Tojaga i Saša Pejaković, prema kaznenoj evidenciji nisu do sada osudjivani, kao ni nekadašnji pripadnik Bezbednosno-informativne agencije Branislav Bezarević.
(agencije/MONDO)
Kao neposredni izvršilac ubistva na 40 godina zatvora osudjen je i bivši zamenik komandanta "crvenih beretki" Zvezdan Jovanović.
Svi optuženi su oglašeni krivim za ubistvo predstavnika najviših državnih organa vlasti i pokusaj ubistva Milana Veruovića, koji je ranjen u atentatu.
Na po 35 godina zatvora osudjeni su pripadnici zemunskog kriminalnog Aleksandar Simović, Vladimir Milisavljević Budala, Ninoslav Konstantinović i Sretko Kalinić, dok su pripadnici klana Dušan Krsmanović, Miloš Simović i Milan Jurišić osudjeni na po 30 godina zatvora.
Pripadnik JSO Željko Tojaga i bivši radnik BIA Branislav Bezarević dobili su po 30 godina zatvora, dok je bivši pripadnik JSO Saša Pejaković osudjen na osam godina zatvora.
Premijer Srbije Zoran Djindjić ubijen je 12. marta 2003. godine u dvorištu zgrade Vlade Srbije. Atentat su organizovali i izveli pripadnici zemunskog kriminalnog klana i pripadnici Jedinice za specijalne operacije MUP-a Srbije.
Izricanju presude na balkonu su prisustvovali predsednik Srbije Boris Tadić, kao i nekoliko ministara iz Djindjićeve vlade i sadašnjih ministara iz redova DS-a.
Ispred zgrade specijalnog suda okupljeni su aktivisti podmladaka DS-a,
G17 plus, LDP-a i nekoliko nevladinih organizacija i studentskih organizacija.
Oni su dovikivali "ua, ua" članoviam porodica osudjenih kada su napustili zgradu suda.
Iako su članovi obezbedjenja jutros najavili da u zgradu neće puštati nikoga sa bilo kakvom aplikacijom na majici, iz zgrade je izašao i jedan mladić sa ružom na crnoj majici, simbolom JSO.
Njemu su okupljeni vikali "Ubice, ubice", na šta je on uzvratio psovkama. Većih incidenata nije bilo.
Ispred zgrade je oko 12.20 prošao automobil iz koga je neko pokazao majicu sa drugim simbolom JSO - vukom sa razjapljenim čeljustima.
Ulemek je nepravosnažno osudjen u još dva procesa - na 40 godina u drugostepenom procesu za ubistvo Ivana Stambolića i pokušaj ubistva Vuka Draškovića, kao i na 15 godina za ubistvo četvorice funkcionera SPO na Ibarskoj magistrali.
Ispred Specijalnog suda omladina Demorkatske stranke (DS) sprovela je istovremeno akciju "I 40 godina je malo".
Okupljeni su blokirali saobraćaj dolazeći ka sudu Ustaničkom ulicom iz pravca Voždovca.
Učesnici akcije, njih par stotina, nosili su zastave DS-a i transanparent "I 40 godina je malo".
Predstavnica omladine DS-a Anja Zlatarov rekla je novinarima da je Demokratska omladina tri godine ćutala dok je trajao proces za ubistvo jer nije htela da utiče na sud i nije htela da pravi farsu od sudjenja, ali da su danas došli ispred suda, kako bi poručili da je i 40 godina zatvora malo za ubistvo prvog demokratskog premijera zemlje.
Aktivisti LDP-a ispred suda delili su letke sa natpisom "Nije gotovo! - Za ubistvo 12. marta su odgovorni oni, a za istinu o 12. martu smo odgovorni mi".
Presuda optuženima za ubistvo premijera Srbije Zorana Djindjića izrečena je posle tri i po godine sudjenja.
Za ubistvo premijera Djindjića 12. marta 2003. optuženi su pripadnici zemunskog kriminalnog klana i rasformirane Jedinice za specijalne operacije MUP-a Srbije.
Organizator ubistva je, prema optužnici, bivši komandant "crvenih beretki" Milorad Ulemek Legija, a neposredni izvršilac je bio njegov zamenik Zvezdan Jovanović.
Tokom sudjenja, predali su se ili su uhapšeni Milorad Ulemek, Dejan Milenković i Aleksandar Simović.
Ulemek se beogradskoj policiji predao 2. maja 2004. godine, dok je Milenković sredinom jula iste godine uhapšen u Solunu, a Simović 25. novembra 2006. godine na Novom Beogradu.
U bekstvu se i dalje nalaze Miloš Simović, Konstantinović, Jurišić, Milisavljević i Kalinić.
Proces za ubistvo premijera Srbije je prvo sudjenje na kome su se pojavili svedoci saradnici. Ljubiša Buha Čume, Dejan Milenković Bagzi, Miladin Suvajdžić - Djura mutavi i Zoran Vukojević detaljno su na sudu opisali zločine zemunskog klana.
Vukojević je kasnije otet, zverski mučen i ubijen u Beogradu 3. juna 2006. godine. Za njegovu otmicu se sumnjiče odbegli pripadnici zemunskog klana.
Tokom sudjenja proces su napustili predsedavajući sudija Marko Kljajević i zamenici specijalnog tužioca Milan Radovanović i Nebojša Maraš.
Kljajević je podneo ostavku na sudijsku funkciju u septembru 2006. godine, pošto je nekoliko meseci ranije zbog sumnji da je jedan od vodja "stečajne mafije" uhapšen njegov brat Goran Kljajević.
Zamenik tužioca Milan Radovanović uhapšen je u septembru 2005. godine pod optužbom da je pripadnicima kriminalne grupe Zorana Jotića Jotke odao službenu tajnu da su na merama prisluškivanja.
Nakon toga je proces napustio i drugi zamenik specijalnog tužioca Nebojša Maraš, a predmet je preuzeo Jovan Prijić.
Sudjenje za ubistvo premijera Srbije počelo je 23. decembra 2003. godine, a presuda će biti izrečena tačno tri godine i pet meseci od početka sudjenja.
Biografije osudjenih za ubistvo Djindjića
Nekadašnji komandant JSO Milorad Ulemek Legija, rodjen 1968. godine u Beogradu, polovinom osamdesetih godina stupio je u francusku Legiju stranaca, s kojom je boravio i na ratištima u centralnoj Africi.Godine 1992. godine stupio je u tadašnju Srpsku dobrovoljačku gardu, kojom je komandovao ubijeni Željko Ražnjatović Arkan, a posle toga angažovala ga je Služba državne bezbednosti, u vreme kada se na njenom čelu nalazio Jovica Stanišić.
Na čelu novoformirane JSO tada se nalazio Franko Simatović Frenki, ali je operativni komandant zapravo bio Legija, koji ga je potom i zamenio na toj funkciji.
Za vreme Legijinog komandovanja, Jedinica je bila angažovana i na Kosovu i Metohiji 1998. i 1999. godine, boreći se protiv "Oslobodilačke vojske Kosova".
Posle 5. oktobra, pripadnici JSO su učestvovali u upadu u rezidenciju i hapšenju Slobodana Miloševića. Ulemek, koji je jedno vreme nosio prezime Luković, posle serije incidenata u Kuli i Beogradu, podneo je ostakvu na mestu komandanta JSO.
Ulemek je do sada osudjen na 15 godina zatvora za zločin na Ibarskoj magistrali 1999. godine, kada su poginula četvorica funkcionera SPO, a za umešanost u ubistvo Ivana Stambolića i pokušaj ubistva Vuka Draškovića u Budvi na 40 godina zatvora.
Nekadašnji pomoćnik komandata JSO Zvezdan Jovanović, koji je osudjen da je ubio premijera i teško ranio Djindjićevog šefa obezbedjenja Milana Veruovića, rodjen je 19. jula 1965. godine u Peći, gde, a polovinom sedamdesetih godina s roditeljima se preselio u Čačak.
Stalno je saradjivao s Legijom, a polovinom devedesetih godina angažovan je na Kosovu, kao iskusni pripadnik Specijalne antiterorističke jedinice MUP-a Srbije. Uhapšen je u akciji "Sablja" krajem marta 2003. godine.
Osudjenim članovima "zemunskog klana" Aleksandru Simoviću, Dušanu Krsmanoviću i Ninoslavu Konstantinoviću, kao maloletnicima sud je svojevremeno izrekao meru pojačanog roditeljskog nadzora.
Vladimir Milisavljević i Sretko Kalinić nisu osudjivani, a Milan Jurišić je u Kučevu bio osudjen uslovno na tri meseca zatvora zbog kradje.
Biviši pripadnici JSO Željko Tojaga i Saša Pejaković, prema kaznenoj evidenciji nisu do sada osudjivani, kao ni nekadašnji pripadnik Bezbednosno-informativne agencije Branislav Bezarević.
(agencije/MONDO)
